Het weer voorspellen is geen sinecure, zeker niet in deze tijd waar elk weerrecord dat er bestaat gebroken lijkt te moeten worden. New York is veranderd in een levende vrieskist, Australië beleefde de warmste januari ooit en als we wat dichter bij huis blijven, de zomer van afgelopen jaar was ook niet gespeend van records. De voorzichtige woorden dat er een kleine ijstijd aan zou kunnen komen zijn ook al gevallen. Ondertussen is het KNMI trots dat ze ongeveer 5 dagen van tevoren kunnen voorspellen dat het gaat sneeuwen. Met alle respect voor ons meteorologisch instituut, dat kan ik ook, maar dat is aan een operatie van jaren geleden te danken. Als een echte opa hoor ik mezelf zeggen “Het gaat sneeuwen, ik voel het aan m’n botten”. Sinds die operatie word ik thuis ‘het weermannetje’ genoemd. Het mooiste is dat ik er nooit naast zit!
Het oudste, nog steeds verkrijgbare boek dat zich aan weersvoorspellingen waagde is al zo’n slordige 2000 jaar verkrijgbaar (over records gesproken) en hier werd voor de (toen verre) toekomst onder andere extreme hitte voorspeld, hagel en bliksem. Toch wel opvallend dat men het tegenwoordig hier en daar over ‘apocalyptische toestanden’ heeft.
Als we een sprongetje van 1962 jaar maken (leve de SF, hier kan alles) dan komen we bij de rampencyclus van SF-schrijver James Graham Ballard uit, een Britse schrijver die bekend is geworden om zijn apocalyptische sciencefictionromans. Zijn Rampen cyclus beslaat vier boeken waarin rampen op mondiaal niveau een centrale rol spelen. De stijgende waterspiegel zorgt in De Verdronken Wereld (The Drowned World) voor een hoop ellende terwijl extreme droogte in De Brandende Aarde (The Burning World) onze wereld tot een hel maakte. Het voor ons interessante deel van de Rampen serie wordt gecompleteerd met De Wind van Nergens (The Wind from Nowhere) waarin een woelige atmosfeer een ongekende windkracht veroorzaakt. Zelfs luchtvaart wordt onmogelijk gemaakt en de mensheid wordt gedwongen om ondergronds te gaan leven.
Het begint er langzaam op te lijken dat we alle drie de boeken in een keer geserveerd krijgen. Oude boeken lijken actueler dan ooit. Hoe dan ook, we kunnen niet meer om het klimaat heen, en of het nou onze eigen schuld is omdat we op een schandalige manier om zijn gegaan met onze Aarde of dat het een natuurlijk cyclus is waar we in zitten en alle extra (onbetaalbare) belastingen niets meer dan een nutteloos doekje voor het bloeden zijn van politici die zich willen profileren en vervolgens profiteren van de omstandigheden om aan de macht te komen, we zijn ermee opgezadeld.
Het houdt ons bezig, en terecht. Want misschien kunnen we er nog wat aan doen. Maar stel dat we het ‘point of no return’ al gepasseerd zijn? Wat gebeurt er dan met onze leefwereld? Als sciencefiction schrijver maak je je daar druk om. Hoe zou een doorsneedag in ons leven er dan uitzien..? Bram Arends, auteur van Windkracht 13, vroeg het zich ook af.
Binnenkort verkrijgbaar, een roman die misschien wel realistischer is dan je lief is.
Theo Barkel