Een literaire middag

Een literaire middag

Met die woorden begon ik in mei 2004 het interview met Tais Teng, Guido Eekhaut en Paul Evenblij, dat verscheen in in SF-Terra 185. Het interview vond plaats in de stationsrestauratie van Breda omdat dat voor iedereen centraal lag… en voor mij tien minuutjes met de trein. Het was voor zover ik mij kan herinneren mijn eerste ontmoeting met het drietal en die is me om de één of andere reden altijd bijgebleven. Ik herinner me vooral één uitspraak van Guido Eekhaut, maar daar kom ik later op terug.

Zoals bekend is het niet bij deze ene ontmoeting met de schrijvers gebleven. Bij de volgende afspraak met Tais Teng mocht ik niet thuiskomen zonder handtekening voor mijn oudste dochter, die een groot fan was. Saillant detail; bij mijn bezoek van gisteren aan mijn dochter stond er een boek van Tais Teng klaar om gelezen te worden. Zoveel is er dus niet veranderd in al die jaren. Dat we in 2018 na een telefoontje van Tais Teng het nieuwste boek van hem en Jaap Boekestein uit zouden geven, we hebben het hier natuurlijk over Orkaanhoeders en Dijkenfluisteraars en de oorsprong van het Ziltpunk-genre, had ik ten tijde van het interview absoluut niet kunnen vermoeden. Logisch, want Macc bestond toen nog niet. We zijn nu echter twintig jaar verder en er is toch veel veranderd.

Macc bestaat ondertussen achttien jaar, dus over twee jaar is het tijd voor een feestje. Ondertussen is er naast een belletje van Tais Teng ook een telefoontje gekomen van Guido Eekhaut en nu is zijn nieuwste boek, Shadow Game, ook een feit. Een van de dingen die me opvielen toen ik het interview van 2004 na zat te lezen om dit stuk voor te bereiden, was Guido’s opmerking over zijn toenmalige uitgever Babel. “Babel is één man, het is Roelof (Goudriaan). Er is een enorm verschil, in die zin dat het een persoonlijke relatie is. Als je bij een grote uitgeverij zit, werk je met een bedrijf waar je niet echt een relatie mee hebt. Je wordt beschouwd als een kleine vis in een hele grote vijver. Bij Roelof ben je een middelgrote vis in een middelgrote vijver. Het werkt anders. Roelof is Babel. Het is zijn persoonlijke smaak.” Een stukje verder vertelt hij dat grotere uitgevers managers en boekhouders zijn terwijl Roelof een uitgever is. “Iemand die houdt waarvan hij leest. Hij geeft daardoor de kans aan een aantal mensen om te publiceren die anders niet aan de bak zouden komen.”

Of het nou bewust of onbewust is gebeurd, het lijkt wel alsof Macc op deze principes gemodelleerd is. Liefde voor het vak, liefde voor boeken en het feit dat je mensen die het verdienen een kans wilt geven. Dat in combinatie met de boeken van ervaren schrijvers als Guido Eekhaut en Tais Teng die ik duidelijk toen al bewonderde.

Nu, twintig jaar later, zijn beide schrijvers meerdere malen in de prijzen gevallen. Guido Eekhaut is volkomen terecht uitgeroepen tot de “Crème de la crème van de Vlaamse auteurs” (Bruna Boekensite) en in zijn nieuwste boek, Shadow Game, weet hij weer een spannend verhaal neer te zetten waarbij hij een vraagteken plaatst bij het begrip Artificiële Intelligentie en zich afvraagt wat er gebeurd als je dit doortrekt en er Artificieel Bewustzijn ontstaat…

Ja, er is toch aardig wat veranderd in die twintig jaar. Maar wie zal zeggen wat de komende twintig jaar ons nog gaan brengen?